Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

ΠΩΣ Η ΡΩΣΙΑ ΞΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ROTHSCHILDS

ΝΑ ΓΙΑΤΙ Η ΡΩΣΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ (ΠΤΕ)


ΠΩΣ Η ΡΩΣΙΑ ΞΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ROTHSCHILDS



Όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν εξελέγη πρόεδρος της Ρωσίας το 2000, η Ρωσία είχε  πτωχεύσει. Η Ρωσία  χρωστούσε 16,6  δισεκατομμύρια δολάρια στο ΔΝΤ ( Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), το εργαλείο της οικογένειας Rothschild.

Επιπλέον, η Ρωσία είχε ένα δάνειο 36 δισ. δολαρίων στην - επίσης ελέγχομενη από τους Rothschilds - Paris & London Club of Creditors (Λέσχη Πιστωτών Παρισιου και Λονδινου).


Ο Πούτιν χρησιμοποίησε την άνοδο των διεθνών τιμών του πετρελαίου και μέρος των κερδών της μεγαλύτερης ρωσικής εταιριας Gazprom, έτσι ώστε να ξεπληρώσει τα χρέη. Η σταδιακή αύξηση της τιμής του πετρελαίου σήμαινε ότι η Ρωσία σταματησε να ελεγχεται από τις τράπεζες των Rothschilds και εγινε οικονομικά ανεξάρτητη. 

Η Ρωσία μερικές φορές εξαπατησε τους "σωτηρες" της οταν αποφασισε να απαλλαγει από τις οικονομικές αλυσίδες της οικογένειας Rothschild. Συνεβησαν περιεργες εξελίξεις που σχετίζονται με την παρουσια της Shell το 2006. Το 2006, η Shell έχασε ένα σημαντικό μέρος μετοχών στην Sakhalin, που σήμερα είναι η μεγαλύτερη εταιρία στον κόσμο εξόρυξης LPG. Ο Πούτιν τότε ανάγκασε τη Shell να πωλήσει την πλειοψηφία των μετοχών της. 
Η Shell κράτησε το ένα τέταρτο των μετοχών της Sakhalin και η ανάπτυξη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου αφέθηκε στην κρατική εταιρία Gazprom. Οι Ρώσοι δεν τρώνε κουτόχορτο όπως κάποιες άλλες χώρες. Να μην επαναλαμβάνουμε ποιες χώρες είναι αυτές και ποιοι τις διοικούν!!! 

Οι Ρώσοι επιτρέπουν στη Δύση να επενδύσει στην ανάπτυξη των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά στη συνέχεια, τους τα περνουν ολα πισω. Και γιατί οχι; Δικα τους ηταν. 

Η διαχείριση των μεγαλύτερων τραπεζων και πολυεθνικων εταιρειών γινεται από την οικογένεια Rothschild. Αυτοι οι  ασκεναζίμ (χάζαροι) εβραίοι, είναι στην πραγματικότητα οι μεγαλύτεροι κλέφτες ολων των λαων στη γη . 

Προσμετρώντας και τις αιμομιξίες τους (ειναι ορισμενες οικογενειες διασκορπισμενες παντου) αποτελουν ισως το 1 % του κόσμου αλλα τους ανηκουν σχεδον ολα τα πλούτη στον κοσμο. 

Ο Πούτιν ηθελε να βγει η χώρα του, η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο, απο αυτες της δομες εξουσίας, οικονομικης δεσμευσης και φασισμου. Όταν ο Πούτιν εξοφλησε το χρέος της Ρωσιας στους Ρότσιλντ, το 2006 , η οικονομική εξάρτηση της Ρωσίας από τους Εβραίους χρηματοδότες ελαβε ΤΕΛΟΣ!!! 

Ενας Ρώσοεβραίος Πράκτορας των Rothschild, ο Mikhail Khordorkovsky, απέκτησε την περιουσία του αυτην την περιοδο και μαζί με αυτον πολλοι αλλοι Εβραιοι ολιγάρχες. Αυτο εγινε δυνατο μέσα από ιδιωτικοποιήσεις κατά την εποχη του καθεστώτος του πρωην Προέδρου Μπόρις Γέλτσιν. Του χαζομεθυστακα που πολυ δυνατον οι εβραιοι θα του ειχαν υποσχεθει ατελειωτη βοτκα. 

Με την βοηθεια του Jacob Rothschild, ξεκίνησε ο Khordorkovsky το Banking Group Menatep, λίγο πριν από την πτώση του κομμουνισμού το 1990 . Η Banking Group Menatep συνδέεται με τους Rothschild και την Soros Carlyle Group. 

Το όνομα του George Soros ξαναβγαινει στην επιφάνεια. Ο Soros ένα πιονι της Νέας Τάξης αναδύεται παντού ως χρηματοδότης και ως εκ τούτου θα πρέπει να θεωρείται το σημαντικότερο πιόνι (η βασιλισσα) των Rothschild. Το 1995 ο Khordorkovsky αγόρασε την Yukos για 350 εκατομμύρια δολάρια. Έτσι έγινε ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, με μια προσωπική περιουσία που αξίζει τουλάχιστον το 1 δισ. ευρώ. Τον Οκτώβριο του 2003 ο Khordorkovsky συνελήφθη για φορολογική διαφυγή. 

Φυσικά ο Πούτιν γνώριζε τα παιχνίδια των Rothschild και άλλαξε το ρου της ιστορίας υπέρ της χώρας του. 

Όπως οι περισσότεροι πλούσιοι Εβραίοι χρησιμοποιούν την οικονομική τους δύναμη για να υπονομεύσουν μια χώρα μέσω της Gene Sharp μεθόδου, ετσι επίσης και ο Khordorkovsky  προσπάθησε να επικρινει τον Πούτιν όσον αφορά τις προσπάθειες του να ενώσει τη Ρωσία, πολιτικά, πολιτιστικά και πνευματικά. 
Ο Khordorkovsky χαλασε εκατομμύρια για να ριξει το καθεστώς του Πούτιν. Χρηματοδότησε τα «δημοκρατικά μεταρρυθμιστικά κόμματα " . Μεσω του Khordorkovsky προσπάθησαν οι Ρόθτσιλντ να ξαναπαρουν την δυναμη στη Ρωσία. Οι Ρόθτσιλντ ήταν στην πραγματικότητα πίσω από την αγορά της Menatep Banking & Oil Yukos Khordorkovsky. Αυτό αποδεικνύεται από το ακόλουθο κείμενο : 
1. Τον Φεβρουάριο του 2004, αμέσως μετά τη σύλληψη του Khordorkovsky αποκαλύφθηκε ότι η Menatep Bank, (η τραπεζα του) λειτουργούσε από το Isle of Man, ένα βρετανικό υπεράκτιο φορολογικό παράδεισο. 
2. Ο βρετανικός τύπος ανέφερε ότι οι μετοχές Khordorkovsky της Yukos Oil διοχετεύτηκαν στον Jacob Rothschild, λίγο πριν από τη σύλληψή του Khordorkovsky . 
3. Η  Menatep Bank αρνήθηκε ότι o Jacob Rothschild είχε  σχέση  με την Yukos Oil. Η εξήγηση ήταν ότι ο Jacob Rothschild είχε στενούς δεσμούς με την Τράπεζα Menatep, αλλά μόνο μέσω του Ιδρύματος Open Ρωσία (όπου και ο Χένρι Κίσσινγκερ είναι  μέλος). Η Menatep ξέχασε να αναφέρει ότι το Ίδρυμα Open Ρωσία ιδρύθηκε από την Yukos Oil. 

Η Menatep Bank πρόσφερε στον Πούτιν μετοχές της Yukos Oil, αλλά ο Πούτιν έλυσε το πρόβλημα αυτό με διαφορετικό τρόπο. Απλά τους απάντησε ότι «η εταιρεία είναι Ρωσική». 

Ο Πούτιν παίρνει απλώς πίσω ό, τι ανήκει στη Ρωσία.

 Εμεις; 

Αυτά τα στοιχεία δεν τα τα παρουσίασε κανένα βοθροκάναλο, εντός και εκτός Ελλάδος. 
Έτσι  κρατάνε τους λαούς στον ύπνο για να  τους  πίνουν το  αίμα. Ξυπνήστε και πάψτε να ψηφίζετε τον προδοτικό θίασο με τα ανδρείκελα φερέφωνα της νέας τάξης!

Στην Ελλάδα αξίζει το μεγαλείο κι όχι η μιζέρια κι ο νεοραγιαδισμός!

Μην τρως το κουτόχορτο που σου προσφέρουν ...

Μην τρως το κουτόχορτο που σου προσφέρουν ...


ΜΗΝ ΜΑΣΑΤΕ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ...

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ,
ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ... ΠΑΡΑΒΙΑΣΑΝ ΠΑΝΤΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΥΤΟΥΣ...
Η' ΔΕΝ ΕΙΠΑΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ 
ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ... 

απο... sibilla-

Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Ο Θεοχάρης τινάζει στον αέρα την κυβέρνηση


- Με συνεχείς εγκυκλίους στέλνει τους πολίτες στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ
- Σε αδιέξοδο ο Πρωθυπουργός που δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει

Στο Μαξίμου επικρατεί έντονος εκνευρισμός για τον Γενικό Γραμματέα Εσόδων κ. Χάρη Θεοχάρη, που αποτελεί επιλογή αλλά και εκλεκτό των δανειστών.

Ο κ. Θεοχάρης κινείται πέρα και έξω από τους πολιτικούς σχεδιασμούς του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης. Αδιαφορεί για το γεγονός ότι σε τρεις μήνες η κυβέρνηση και τα δύο κόμματα που την στηρίζουν θα δώσουν μια εξαιρετικά δύσκολη εκλογική μάχη, που πιθανόν να κρίνει την πολιτική σταθερότητα αλλά και τη βιωσιμότητα του κυβερνητικού σχήματος.

Με τις συνεχείς εγκυκλίους που εκδίδει, το μόνο αποτέλεσμα που εισπράττει η κυβέρνηση είναι η ένταση της λαϊκής δυσαρέσκειας που σε κάποιες περιπτώσεις προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά οργής.

Είναι δεδομένο ότι όλα αυτά θα αποτυπωθούν στο εκλογικό αποτέλεσμα όσες προσπάθειες και αν κάνει ο Πρωθυπουργός που πολλές φορές παρεμβαίνει πυροσβεστικά ή προσπαθεί να ανατρέψει το περιεχόμενο αυτών των εγκυκλίων.

Τελευταίο κρούσμα η εγκύκλιος που προέβλεπε τη φορολόγηση του επιδόματος επικινδυνότητας για τους ένστολους, την ίδια ώρα που ο Πρωθυπουργός έχει υποσχεθεί τη χορήγηση μέρους του επιδόματος επικινδυνότητας στους ένστολους.

Την προηγούμενη εβδομάδα ο κ.Θεοχάρης δοκίμασε πάλι τα νεύρα και τις αντοχές του Μαξίμου όταν απαίτησε να πάρουν κλειδάριθμο οι ανήλικοι, που έχουν στο όνομά τους ακίνητα, και να υποβάλουν και δήλωση Ε9.

'' Ο άνθρωπος είναι παρανοϊκός'' φέρεται να έχει πει στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού που ζήτησε από τον κ. Στουρνάρα να συμμαζέψει τον κ.Θεοχάρη αν και προβλήματα υπάρχουν και με τον Υπουργό Οικονομικών, που αρνείται να μεταθέσει την ημερομηνία υποβολής των φορολογικών δηλώσεων για μετά το Μάιο.

Το πρόβλημα όμως με τον κ. Θεοχάρη προσλαμβάνει πλέον διαστάσεις αφού στο Μαξίμου εκτιμούν ότι οι εγκύκλιοι του κ.Θεοχάρη, οι κατασχέσεις και το άδειασμα τραπεζικών λογαριασμών χωρίς προειδοποίηση ακόμα και για ευτελή ποσά, προκαλούν τεράστια ζημιά στην κυβέρνηση.

''Κάθε εγκύκλιος του Θεοχάρη, από εδώ και στο εξής, θα δίνει μία μονάδα στο ΣΥΡΙΖΑ στην κάλπη των ευρωεκλογών'' είναι μια φράση που ακούγεται από πολλούς βουλευτές και στελέχη της Ν.Δ τον τελευταίο καιρό.

Φαίνεται ότι πολλοί όμως δεν έχουν καταλάβει κάποια πράγματα.

Όταν ψήφιζαν το νόμο για την πενταετή μόνιμη θητεία του κ. Θεοχάρη, για τα bonus και για τις υπερεξουσίες του , που τον καταστούσαν ένα ανεξέλεγκτο και πανίσχυρο κέντρο άσκησης εξουσίας, δεν είχαν αντιληφθεί τι θα ακολουθούσε;

Παριστάνουν ότι δεν γνωρίζουν ποιου επιλογή είναι ο κ. Θεοχάρης, που σίγουρα δεν είναι της κυβέρνησης.

Είναι επιλογή των δανειστών και του Βερολίνου. Μαζί με τον κ. Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ είναι τα πιο ισχυρά και προστατευόμενα πρόσωπα της χώρας, απαγορεύεται να τους αγγίξει κανείς. Εναντίον του κ. Γεωργίου έχουν ασκηθεί διώξεις για κακουργηματικές πράξεις και όμως ένα αόρατο χέρι έχει παγώσει την εισαγγελική έρευνα και την εξέλιξη της υπόθεσης.

Ο κ. Σαμαράς, όσο και αν θέλει, δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον κ. Θεοχάρη γιατί αυτό θα σημάνει ρήξη με τους δανειστές.

Μάλιστα πριν από 2-3 μήνες είχε υποδειχθεί σε κάποιους ''ζωηρούς'' βουλευτές της Ν.Δ να σταματήσουν να καταθέτουν ερωτήσεις που στοχοποιούν και εκθέτουν τον κ. Θεοχάρη

Ο Πρωθυπουργός δεν μπόρεσε να αγγίξει και τον κ. Γεωργίου, παρά το γεγονός ότι το κόμμα του είχε κάνει σημαία τις λαθροχειρίες που έγιναν και το τεχνητό φούσκωμα του ελλείμματος για το οποίο καταγγέλθηκε ο Πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ από τον Αντιπρόεδρο κ. Λογοθέτη, την κ. Γεωργαντά και άλλα μέλη της αρχής.

Στην Ελλάδα του 2014, υπάρχουν θύλακες εξουσίας αλλά και θέσεις ευθύνης, που έχουν ως σημείο αναφοράς όχι τη χώρα αλλά τους δανειστές.

Και αυτό είναι κάτι που θα αποτιμηθεί από τον ιστορικό του μέλλοντος.

Πριν από αυτήν όμως την αποτίμηση θα γίνει η πολιτική αποτίμηση στις ευρωεκλογές.

newsbomb.gr             
www.logiastarata.g

Ο ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ ΣΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑΣ

Ο ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ ΣΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑΣ

Ο Θουκυδίδης, ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός του 5ου αιώνα π.Χ., είναι όχι μόνο ο πατέρας της επιστημονικής ιστορίας, αλλά και του πολιτικού...
«ρεαλισμού», του σχολείου της σκέψης που προϋποθέτει ότι οι διακρατικές σχέσεις είναι βασισμένες στο συσχετισμό των δυνάμεων και δύσκολα μεταβάλλονται. Μέσω της μελέτης του πελοποννησιακού πολέμου, ενός καταστρεπτικού πολέμου που άρχισε σε 431 π.Χ. μεταξύ των ελληνικών πόλεων κρατών ο ιστορικός τεκμηριώνει τις απόψεις. Ο Θουκυδίδης πρώτος υποστήριξε ότι ενώ μια αλλαγή στην ιεραρχία των πιο αδύνατων κρατών δεν είχε επιπτώσεις σε ένα δεδομένο σύστημα, μια διαταραχή της ισορροπίας μεταξύ των ισχυρότερων κρατών θα ανέτρεπε αποφασιστικά τη σταθερότητα του συστήματος. Ο ρεαλισμός του Θουκυδίδη έχει ασκήσει διαχρονική επίδραση στον τρόπο που οι σύγχρονοι αναλυτές αντιλαμβάνονται τις διεθνείς σχέσεις. Προσθέτοντας στις εργασίες Gilpin και του Waltz, ο Leo Strauss του πανεπιστημίου του Σικάγου είδε τον πελοποννησιακό πόλεμο ως περιορισμό των προτάσεων που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν και να προσδιοριστούν σε ένα συνεπές πλαίσιο ή να χρησιμεύσουν ακόμη και ως η βάση για μια σειρά νόμων για την επιστήμη της σύγχρονης πολιτικής. Στην πραγματικότητα, οι πολιτικοί επιστήμονες έχουν μεταχειριστεί (βλέπουν) την εργασία του Θουκυδίδη ως συνεπή προσπάθεια να επικοινωνήσουν οι πολιτικές απόψεις που έχουν χρησιμεύσει ως η βάση για το αμερικανικό δόγμα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας στη μετά τον παγκόσμιο πόλεμο εποχή. Ο πολιτικός ρεαλισμός αποτελεί αναμφίβολα την κυρίαρχη προσέγγιση στη μελέτη των διεθνών σχέσεων. Είναι μία σχολή σκέψης που απαντά με έναν πολύ συγκεκριμένο και μοναδικό τρόπο σε μια σειρά από κεντρικά ερωτήματα, όπως ποια είναι δομή και ο χαρακτήρας του διεθνούς συστήματος, ποια είναι τα κύρια αίτια της στρατηγικής συμπεριφοράς των κρατών, πώς επιβιώνουν τα κράτη σε ένα ανταγωνιστικό και διεθνές σύστημα, ποιος είναι ο ρόλος του δικαίου και της ηθικής στις διεθνείς σχέσεις και πως κατοχυρώνεται η ειρήνη. Η Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου στο διεθνές σύστημα θεωρείται η "βίβλος" των ρεαλιστών. Όπως απεφάνθη ο Martin Wight, η ιστορία του πολέμου μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης αποτελεί "ένα από τα εξέχοντα βιβλία για τη σχέση πολιτικής και ισχύος [1]". Ο Robert Gilpin χαρακτηρίζει τον Θουκυδίδη ως τον πρώτο πολιτικό επιστήμονα και τον πρώτο ρεαλιστή που έδωσε έμφαση στην ανάλυση του συσχετισμού ισχύος.

Το Άναρχο Διεθνές Σύστημα

Σ’ ένα άναρχο διεθνές σύστημα ο πόλεμος τον οποίο ο Θουκυδίδης χαρακτηρίζει ως "δάσκαλο της βίας" είναι πάντοτε πιθανός και έτσι τα κράτη αναγκάζονται συνεχώς να προετοιμάζονται για αυτό το ενδεχόμενο. Σε συνθήκες αναρχίας τα πάντα επιτρέπονται, αφού κυριαρχεί ο νόμος της φύσης(ή της ισχύος): " ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του". Σε ένα τέτοιο σύστημα κάθε κρατική οντότητα πρέπει από μόνη της να μεριμνήσει πρώτα απ’ όλα για την επιβίωσή της [2]. Κάθε ρεαλιστική θεώρηση του διεθνούς συστήματος ξεκινάει από την ανάλυση του συσχετισμού δυνάμεων στο σύστημα αυτό (κυρίως μεταξύ των ισχυρότερων δρώντων).Ο Θουκυδίδης από την πρώτη κιόλας παράγραφο της Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου, μας πληροφορεί για τον συσχετισμό δυνάμεων στο διεθνές σύστημα της αρχαίας Ελλάδας: "Όταν άρχισε ο πόλεμος, οι δύο αντίπαλοι ήσαν στην ακμή της δύναμής τους, ήσαν καλά προετοιμασμένοι, και όλοι οι Έλληνες έπαιρναν ή ήσαν έτοιμοι να πάρουν το μέρος του ενός ή του άλλου". Με άλλα λόγια, ο Θουκυδίδης περιγράφει ένα κατά βάση διπολικό διεθνές σύστημα, επικεντρώνοντας την ανάλυσή του στους δύο μεγάλους πρωταγωνιστές και τις συμμαχίες τους.

To Θέμα της Ασφάλειας των Κρατών

Συνέπεια της έλλειψης ρυθμιστικής εξουσίας στο διεθνές σύστημα και της συνακόλουθης επικράτησης μιας διεθνούς αναρχίας είναι η δημιουργία αισθήματος ανασφάλειας και φόβου ανάμεσα στις μονάδες του συστήματος. Ο φόβος αυτός και το ζήτημα της αντιμετώπισης απειλών γίνεται έτσι κυρίαρχο κίνητρο στρατηγικής συμπεριφοράς. Η απειλή της Περσίας εξώθησε την Αθήνα να δημιουργήσει την αυτοκρατορία της για να κατοχυρώσει την ασφάλειά της: Ο φόβος όμως παίζει καθοριστικό ρόλο και στη διαμόρφωση της στρατηγικής συμπεριφοράς της Σπάρτης. Η Σπάρτη νιώθει ότι απειλείται από την αύξηση της δύναμης της Αθήνας και έτσι καταφεύγει σε "παρεμποδιστικό πόλεμο": Αυτό αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα αυτού που σήμερα αποκαλείται "δίλημμα ασφάλειας", δηλ. η κατάσταση που προκύπτει όταν τα μέτρα που αυξάνουν την ασφάλεια ενός κράτους, ταυτόχρονα μειώνουν την ασφάλεια των άλλων. Το άναρχο διεθνές σύστημα, λοιπόν, δημιουργεί ανασφάλεια και συνεπώς πρωταρχικός στόχος των κρατών είναι να μεγιστοποιήσουν την ασφάλειά τους.

Το Κρατικό Συμφέρον

Εκτός από το φόβο, η μεγιστοποίηση του συμφέροντος αποτελεί βασικό κίνητρο της στρατηγικής των κρατών. Πόσο μακριά όμως μπορεί να φθάσει ένα κράτος στην αναζήτηση τρόπων εξυπηρέτησης των συμφερόντων του; "Για μια πολιτεία που ασκεί ηγεμονία, τίποτε δεν είναι παράλογο αν είναι συμφέρον [3]", ισχυρίζονται οι Αθηναίοι. Πρώτα απ’ όλα έρχεται το συμφέρον επιβίωσης. Εκτός από την επιβίωση, οι πολιτείες πρέπει να μεριμνήσουν για τη διατήρηση της εδαφικής τους ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας τους, διαφορετικά κινδυνεύουν να τα χάσουν και τα δύο. Ο Θουκυδίδης για παράδειγμα, περιγράφει με λεπτομέρεια τη διαδικασία με την οποία οι Αθηναίοι στερούσαν από άλλες πολιτείες την ελευθερία τους [4]. Σε ένα ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα οι πολιτείες είναι αναγκασμένες να διατηρήσουν τη σχετική τους θέση στην κατανομή ισχύος. Αν η σχετική τους θέση χειροτερεύσει και αυτή των αντιπάλων τους καλυτερεύσει, τότε ενδέχεται να κινδυνεύσει η ασφάλειά τους. Αυτό σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, απετέλεσε την "πραγματική, αλλά ανομολόγητη αιτία" του Πελοποννησιακού πολέμου, δηλ. ότι "η μεγάλη ανάπτυξη της Αθήνας φόβισε τους Λακεδαιμονίους και τους ανάγκασε να πολεμήσουν [5]".

Η Επιδίωξη Ισχύος

Ο Θουκυδίδης είναι ο θεμελιωτής της μακράς ρεαλιστικής παράδοσης που έχει αναγάγει την ισχύ σε κεντρικό ζήτημα της διεθνούς πολιτικής. Η Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου δεν είναι τίποτε άλλο από μια ιστορική και φιλοσοφική ανάλυση του "προβλήματος της ισχύος". Ουσιαστικά ασχολείται με τον ορισμό της ισχύος, τη γέννησή της, το μηχανισμό της άνισης ανάπτυξής της, τη σημασία της στις διακρατικές σχέσεις, την τεχνική χρήσης της, τα ηθικά διλήμματα στη χρήση της και τις προσπάθειες να τεθούν νομικοί περιορισμοί στη χρήση της. Στον πυρήνα της σκέψης του βρίσκεται η διαλεκτική σχέση μεταξύ της οικονομικής, διπλωματικής και στρατιωτικής ισχύος:

(1) Οικονομική Ισχύς

Ο Θουκυδίδης είχε λανθασμένα κατηγορηθεί ότι αγνοεί ή υποβαθμίζει την οικονομική διάσταση της ισχύος [6]. Η συζήτηση για τη σημασία της οικονομικής δύναμης(πλούτος), είναι πραγματικά εξαντλητική στην Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου. Για παράδειγμα, το σημαντικότερο ίσως επιχείρημα του Σπαρτιάτη βασιλιά Αρχίδαμου ήταν ότι:

"ο πόλεμος γίνεται λιγότερο με όπλα και περισσότερο με χρήματα και η Σπάρτη δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις ανάγκες του πολέμου γιατί δεν διαθέτει πλούτο [7]".

(2) Διπλωματική Ισχύς

Η αναζήτηση συμμάχων μπορεί να αυξήσει τόσο τον πλούτο όσο και την στρατιωτική ισχύ μιας πολιτείας. Για την Σπάρτη, οι συμμαχίες ήταν παράγοντας στρατιωτικής ισχύος ενώ για την Αθήνα αποτελούσαν κυρίως πηγή χρηματοδότησης. Για παράδειγμα, η όλη συζήτηση μεταξύ Κλέωνα και Διοδότου ουσιαστικά επικεντρώθηκε στο ζήτημα της αποδοτικότερης στρατηγικής απέναντι στους συμμάχους ώστε να μη μειωθούν οι οικονομικές εισφορές προς την Αθήνα:

"η υπεροχή μας απέναντι στους εχθρούς μας είναι ακριβώς τα έσοδα αυτά [8]"

(3) Στρατιωτική Ισχύς

Ο Θουκυδίδης αναλύει διεξοδικά τις δύο μορφές στρατιωτικής ισχύος που υπήρχαν στην εποχή του: την παραδοσιακή χερσαία δύναμη και τη ναυτική δύναμη. Η όλη του ανάλυση οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ναυτική ισχύς ήταν η σημαντικότερη μορφή. Ο ιστορικός παρουσιάζει τη σημασία της ναυτικής ισχύος μέσα από τις δημηγορίες του Περικλή, ο οποίος αφού λέει στους συμπολίτες του την κλασική φράση "μέγα το της θαλλάσης κράτος", εξηγεί ως εξής:

[…] από τα δύο μέρη του κόσμου που μπορεί να χρησιμοποιεί ο άνθρωπος, την γη και την θάλασσα, εξουσιάζετε απόλυτα την δεύτερη, όχι μόνο στις περιοχές όπου σήμερα κυριαρχείτε αλλά και σε εκείνες όπου στο μέλλον θ’ αποφασίζατε να εκταθείτε. Με το ναυτικό που έχετε σήμερα, ούτε ο Μέγας Βασιλεύς ούτε άλλο κανένα έθνος μπορεί να σας εμποδίσει να πάτε όπου θέλετε [9].

Η Διατήρηση της Ισορροπίας των Δυνάμεων

Σύμφωνα με τους πολιτικούς ρεαλιστές, ο ασφαλέστερος τρόπος για την κατοχύρωση της ειρήνης είναι η διατήρηση της ισορροπίας των δυνάμεων. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι τα κράτη πρέπει από μόνα τους να μεριμνούν για την ασφάλειά τους (αρχή της αυτοβοήθειας ) και την εξισορρόπηση των αντιπάλων τους. Το ζήτημα της εξισορρόπησης καταλαμβάνει κεντρική θέση στην ανάλυση του Θουκυδίδη. Για παράδειγμα, όταν η Κόρινθος άρχισε να προετοιμάζεται για πόλεμο εναντίον της Κέρκυρας, οι Κερκυραίοι προσέτρεξαν αμέσως στους Αθηναίους για αναζήτηση βοήθειας. Η εξισορρόπηση του αντιπάλου μπορεί να γίνει με εσωτερική και εξωτερική εξισορρόπηση. Η επιστράτευση των εσωτερικών πόρων (π.χ. προετοιμασία, κινητοποίηση πληθυσμού, εντατικοποίηση εκπαίδευσης, εξοπλιστικά προγράμματα, αύξηση αμυντικών δαπανών) αποτελεί κλασική περίπτωση εσωτερικής εξισορρόπησης. Αντίθετα, η δημιουργία συμμαχιών αποτελεί μορφή εξωτερικής εξισορρόπησης.

Τα Αίτια του Πολέμου

Στην προσπάθειά του να ερμηνεύσει τα αίτια του πολέμου ο Θουκυδίδης, "ανακάλυψε το νόμο της δυναμικής στις διεθνείς σχέσεις [10]" δηλ. τη θεωρία της άνισης ανάπτυξης. Η θεωρία αυτή είναι εξαιρετικά απλή στη σύλληψή της: Η ισχύς των κρατών εξαρτάται από την οικονομία, την τεχνολογία και τον πληθυσμό τους. Αυτοί οι παράγοντες καθορίζουν τη στρατιωτική ισχύ κάθε κράτους. Η ισχύς όμως των κρατών αλλάζει και αυτή η αλλαγή δεν γίνεται με τον ίδιο ρυθμό. Σε ορισμένα κράτη η ισχύς μειώνεται και σε άλλα αυξάνεται με διαφορετικούς μάλιστα ρυθμούς. Ο κύριος μηχανισμός αλλαγών βρίσκεται στους διαφορετικούς ρυθμούς και ανάπτυξης της οικονομίας, της τεχνολογίας και του πληθυσμού. Αυτή η ανισότητα έχει σοβαρές στρατηγικές επιπτώσεις τόσο για τα ίδια τα κράτη όσο και για το συσχετισμό δυνάμεων στο διεθνές σύστημα. Έτσι αυτή η ανάλυση έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη για να εξηγήσει κανείς όχι μόνο τον Πελοποννησιακό πόλεμο αλλά και άλλους πολέμους μεταξύ μεγάλων δυνάμεων για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές σύστημα(ηγεμονικοί πόλεμοι). Για παράδειγμα, βασιζόμενος σ’ αυτή τη θεωρία, ο Robert Gilpin εξήγησε την Γαλλική επανάσταση, τους Ναπολεόντειους πολέμους και τους δύο παγκόσμιους πολέμους του 20ου αιώνα [11].

Ηθική και Εθνικό Συμφέρον

Ούτε άλλωστε εμείς εγκαινιάσαμε την πολιτική...ότι ο ασθενέστερος να υποκύπτει στη θέληση του ισχυροτέρου...μέχρις ότου εσείς .Λακεδαιμόνιοι αποφασίσατε να προβάλλεται τις αρχές της δικαιοσύνης ενώ εξυπηρετείται τα συμφέροντα σας [12].

Ο Θουκυδίδης οδηγείται στο συμπέρασμα ότι το εθνικό συμφέρον υπερέχει της ηθικής και ότι τα τυχαία αίτια των γεγονότων είναι τα φαινομενικά αίτια. Τα πραγματικά αίτια που κινούν τα γεγονότα και τις συμπεριφορά των δρώντων του διεθνούς περιβάλλοντος είναι η μεγιστοποίηση της ασφάλειας τους.

Όμως ένα από τα ΄πλέον αξιομνημόνευτα κείμενα ρεαλιστικής θεώρησης είναι οι "Μήλειοι διάλογοι". Σε αυτούς οι μεν Μήλειοι κάνουν αναφορά στο δίκαιο και στην ηθική ενώ οι Αθηναίοι στο συμφέρον τους.

...αφού εξίσου γνωρίζουμε και οι δυο, ότι ....το επιχείρημα του δικαίου αξία έχει, όπου ίση υπάρχει δύναμη προς επιβολή του, ότι όμως ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμης του και οασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του.[13]



ΝΙΚΟΣ Κ. ΔΕΝΙΟΖΟΣ
logiastarata.gr                       Διαβάστε περισσότερα »

'''ΟΛΑ ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ'''

Και ο Τζήμερος στο Ποτάμι; Ευχαρίστως να γίνω κι εγώ σταγόνα στο ποτάμι αν...

Άνοιγμα στο Σταύρο Θεοδωράκη και στο Ποτάμι έκανε μέσω σχολίου του στην προσωπική του σελίδα στο fb o πρόεδρος της Δημιουργίας Ξανά...
Σε μια κίνηση που τον τιμάει ο Θάνος Τζήμερος εμφανίστηκε κατ αρχήν θετικός για την κίνηση Στ. Θεοδωράκη που έβαλε φωτιά στο πολιτικό σκηνικό και στα social media. Από κει και πέρα έθεσε κάποιες θεωρητικά απλές προϋποθέσεις για να συμμετάσχει στο φιλόδοξο εγχείρημα έστω και με το ρόλο... της σταγόνας όπως χαρακτηριστικά έγραψε.



Ολο το σχόλιο είναι το εξής:

Τον Σταύρο και τον εκτιμώ και τον συμπαθώ. Θεωρώ ότι είναι τίμιος και ευθύς. Δεν σημαίνει ότι επειδή δούλευε τόσα χρόνια στο Λαμπρακέικο είναι ο "άνθρωπος του Ψυχάρη". Όλοι κάπου δουλεύαμε κάποτε. Απλώς ΠΡΕΠΕΙ να αποδείξει την ΜΗ ΣΧΕΣΗ του το ταχύτερον, και αυτό το νόημα είχε το σχόλιό μου. Διότι η ροή του ποταμού αμέσως μετά το ξέραμα της ελιάς ήταν τουλάχιστον κακό timing. Εμένα π.χ. άρχισαν να με χτυπούν τα μήντια μόλις έθιξα ευθέως τα συμφέροντά τους. Δεν γίνεται όμως να αναλύεις την κατάντια της Ελλάδας και να μην επισημαίνεις τον ρόλο των ΜΜΕ σ' αυτήν. Τα δύσκολα για το "ποτάμι" θα φανούν μόλις εκφράσει θέσεις (και δη στα φλέγοντα θέματα) και όταν αρχίσουν να συρρέουν διάφορα περίεργα τοξικά ψάρια και αμφίβια που θα μυριστούν, όπως και με μας, ευκαιρία να αναδείξουν το συμπλεγματικό εγώ τους. Και φυσικά όταν θα πρέπει το "ενός ανδρός αρχή" να γίνει κόμμα με καταστατικά, ψηφοφορίες, στελέχη, όργανα, και όλα αυτά τα... γοητευτικά. Αν το "ποτάμι" εκτός από ρεύμα αποδείξει ότι διαθέτει δημοκρατική καθαρότητα και πολιτικό βάθος εγώ μετά χαράς θα συμμετείχα ακόμα και με τον ρόλο της σταγόνας.




logiastarata.gr           Διαβάστε περισσότερα »